شهین دخت سرلتی گلاب زهرا
شهین دخت سرلتی در سال ۱۳۲۷ در شهر بافت استان کرمان به دنیا آمد. او پس از پایان تحصیلاتش در مقطع دکترا در رشته روانشناسی اجتماعی و ارتباطات در آمریکا به ایران بازگشت و به کارهای فرهنگی روی آورد و در ” بنیاد خیریه فرهنگی حاج علیاکبر صنعتی ” مشغول به کار شد. در سال ۱۳۵۶ همایون صنعتیزاده، پاجوشهای گل محمدی را از کاشان به لالهزار بردسیر آورد تا همراه همسرش بهجای تریاک، گل محمدی بکارد. در همان روزهای نخست بسیاری از اهالی محل، این زوج را به رؤیاپردازی متهم کردند و معتقد بودند کاشت گل سودی ندارد و سرانجامش ورشکستگی است؛ اما همایون و شهین دخت نهتنها مأیوس نشدند بلکه در کار خود راسختر هم شدند. گل سرخ آنچنان رونقی گرفت که نهتنها مردم لالهزار را وارد یک فعالت اقتصادی مناسب کرد بلکه هزار هکتار زمین کشاورزی را زیر کشت گُل برد.
زحمات بانوی گُل سرخ به تأسیس شرکت گلاب زهرا منجر شد، شرکتی که خیلی زود طلایهدار کشاورزی ارگانیک در ایران شد و اکنون سالهاست که صدها هکتار مزارع گل محمدی در منطقه لالهزار و صاحب آباد بردسیر را به روش ارگانیک مدیریت میکند. این شرکت که نخستین شرکت ایرانی دارای گواهینامه ارگانیک از انجمن خاک انگلستان (Soil Association) است، یکی از معتبرترین نهادهای بینالمللی درزمینهٔ کشاورزی ارگانیک است و همهساله مزارع و کارخانههای گلابگیری این شرکت توسط کارشناسان انجمن خاک انگلستان بازدید میشود. زحمات بانوی گل سرخ نتیجه داده است. گلاب، اسانس و گل محمدی شرکت او شهرتی جهانی یافته و مورد تقاضای بسیاری از شرکتهای جهان از انگلستان، آلمان، فرانسه، کانادا، روسیه، ترکیه، اتریش، سنگاپور، نیوزلند، استرالیا تایلند و چین… هستند.
اما نکته مهمتر اینکه عواید این شرکت مطرح به بانوی گل سرخ و همسرش تعلق نگرفت بلکه سهام عمده آن به بنیاد خیریه فرهنگی تربیتی صنعتی تعلق گرفت. بنیادی که وظیفه دارد زمینه ورود کودکان بیسرپرست را به بازار کار فراهم کند. بنیاد هماکنون پروژههای اجتماعی بسیاری در استان کرمان، شامل پرورشگاه پسران و خانههای متعدد برای کودکان معلول در شهر کرمان همچنین پرورشگاه دختران در شهر بم را پشتیبانی میکند.
بانوی گل سرخ چهرهای از زن ایرانی است که به هر دلیلی کمتر شناختهشده و کمتر بهعنوان الگوی موفق زن ایرانی فعال در زیست اجتماعی و اقتصادی معرفیشده است. زنی که تمام موانع محیطی، فرهنگی و سیاسی را به چالش کشید تا به ایجاد نهاد مدنی پایدار اقدام کند. نهادی که مردم منطقهای را وارد فاز فعالیت اقتصادی سالم کرد و به نمونهای از مشارکت مدنی تبدیل شد. اکنون ” گلاب زهرا ” نهتنها اشتغال آفرین شده بلکه به نهاد حامی ” بنیاد خیریه فرهنگی حاج علیاکبر صنعتی ” هم تبدیل شده است. بنیادی که وارد دهمین دهه از عمر خود شده است.
برگرفته از سایت آریانا سیر دالاهو